Hoe is het om al meer dan 30 jaar als kinderoncologieverpleegkundige te werken? Astrid (54) vertelt.

Astrid, kinderoncologie verpleegkundige

Astrid (54) werkt al meer dan 30 jaar als kinderoncologie verpleegkundige. Ze was één van de eersten die, zo’n 7 jaar geleden, bij het Prinses Máxima Centrum kwam werken. Daarvoor werkte ze in het Sophia Kinderziekenhuis. Door de jaren heen heeft ze veel geleerd en is er veel veranderd. Ze vertelt:

‘Zo’n zeven jaar geleden waren we maar met een heel klein groepje. Ik kende iedereen. Nu is het zó groot. Ik voel me echt weer een klein poppetje, gespecialiseerd op een eigen afdeling. De rest van het centrum ontgaat mij soms een beetje. 

Ik kan mijn eerste dagen in het Máxima nog goed herinneren. Ik herkende alleen een bloeddrukmeter – álles was nieuw. Ieder ziekenhuis heeft eigen systemen en gewoontes, maar dit was natuurlijk echt een nieuw ziekenhuis. Ik dacht: ik geloof dat ik niets meer weet?! Al direct vonden er veel veranderingen plaats en werd er steeds verder uitgebouwd. 

Inmiddels is er op allerlei vlakken geïnvesteerd. Er is zoveel meer dan in het begin. Voor patiënten, maar ook voor ouders en personeel. Neem bijvoorbeeld de psychosociale zorg, ook voor medewerkers. En het sporten, of de kwaliteitsverbetering. Dat was er in het begin nog niet. Er wordt echt aan een groot bedrijf gebouwd.

Een van de belangrijkste veranderingen die er in de afgelopen jaren heeft plaatsgevonden, is dat het beleid nu meer met ouders samen bepaald wordt. Er is meer samenspraak tussen artsen, verpleegkundigen en ouders. Dat is echt wel een verschil met vroeger, toen de dokter eigenlijk min of meer alleen het beleid bepaalde. Daarnaast is ook de privacy ten goede veranderd. Vier en zes persoonszalen met nauwelijks ruimte voor ouders, zijn nu veranderd in luxe ouder/kind units.

Nog iets, dat telkens terugkomt: neem het oudergevoel serieus. Soms kunnen ouders niet precies aangeven wat er mis is met hun kind, maar ze weten zeker dat er iets is. Ook wij kunnen niet altijd de oorzaak vinden. Maar toch klopt er iets niet. Achteraf heeft de ouder dan vaak gelijk – een les die je telkens weer leert, terwijl je ‘m eigenlijk wéét.

Een tip die ik mee wil geven aan een verpleegkundige in opleiding: doe eerst goede basiskennis op en start in een algemeen ziekenhuis. Het Máxima is zo gespecialiseerd. Reuze interessant, maar voor een beginnend verpleegkundige werkt het denk ik lekkerder als je eerst voor een goede basis zorgt. Dan sta je denk ik ook wat steviger in je schoenen, wanneer je bijvoorbeeld hier komt werken. Oh, en nog één laatste tip: deel je gevoelens en blijf praten! Als je iets moeilijk vindt, of iets valt tegen, communiceer dit dan goed. Dat gaat je zeker weten helpen.’

Vacatures