Een dag uit het leven van Roosmarijn Muller, kinderoncologieverpleegkundige in het Prinses Máxima Centrum
Roosmarijn Muller maakte een dagboek voor het tijdschrift Oncologica, het ledenvakblad van V&VN Oncologie. Ze haalde er zelfs de cover mee! Benieuwd wat zij schreef? Lees het hier.
Bekijk dit berichtIn gesprek met apothekersassistenten Nienke & Gert-Jan
Nienke Schat (46) en Gert-Jan Stomphorst (32) werken vanaf dag één als apothekersassistenten in het Prinses Máxima Centrum. Nienke in de frontoffice, Gert-Jan in de backoffice. Dat maakt hun werkdagen totaal verschillend.
Bekijk dit berichtIn gesprek met Jochem & Lasse
‘Ik heb tien jaar lang als enige man in een kinderziekenhuis in Leiden gewerkt,’ zegt kinderoncologieverpleegkundige Jochem. ‘En ik ben op dit moment nog de enige man binnen mijn team, terwijl het een hele leuke baan is,’ vertelt kinderverpleegkundige Lasse. Beiden vinden zij het werken met kinderen veel leuker dan met volwassenen. Eén van de redenen waarom zij in het Prinses Máxima Centrum werken. Maar er zijn er meer…
Bekijk dit berichtMarleen (24) is nét begonnen als verpleegkundige. Eens kijken: Hoe bevalt dat?
‘Toen mensen hoorden dat ik hier ging werken, kreeg ik vaak de reactie van ‘Wat knap van je! Ik zou het niet kunnen hoor.’ Maar ik had een gevoel van vertrouwen. Wat mij ontzettend aantrok, is dat iedereen in het Máxima er bewust voor kiest om hier te werken. Verpleegkundigen, artsen, maar ook vrijwilligers. Iedereen zet zich in om de beste zorg voor het kind en zijn of haar ouders te leveren. En dat hoopte ik ook terug te zien tijdens mijn eerste werkdagen, en dat is gebeurd.’
Bekijk dit berichtHoe is het om al meer dan 30 jaar als kinderoncologieverpleegkundige te werken? Astrid (54) vertelt.
‘Nog iets, wat telkens terug komt: neem het oudersgevoel serieus. Soms kunnen ouders niet precies aangeven wat er mis is met hun kind, maar ze weten zeker dat er iets is. Ook wij kunnen niet altijd iets vinden. Maar toch klopt er iets niet. Achteraf heeft de ouder dan toch gelijk – een les die je telkens weer leert, terwijl je ‘m eigenlijk wéét.’
Bekijk dit berichtJanny is zestigplus en woont in Ommen. Dat betekent dat zij zo’n 250km rijdt om in het Máxima te werken.
‘Ga ik op deze leeftijd nog zo’n stap zetten? Ik heb alles goed tegen elkaar afgewogen. Dat ik in het Máxima wilde werken, wist ik al heel lang, maar ik wist het zeker toen ik tijdens mijn oude baan het centrum voor het eerst binnen liep. Op een dag draag ik zorg voor 3 of 4 kinderen en ouders op de afdeling hematologie. Heel vroeger, toen ik tien jaar was, had mijn vriendinnetje een broertje die aan leukemie is overleden. Wat was dat toen afschuwelijk, zoals de zorg toen georganiseerd was. Ik denk nu dat dit onbewust een aanknopingspunt geweest kan zijn voor deze keuze’, vertelt Janny.
Bekijk dit bericht‘Hoe kinderen omgaan met ziekte en tegenslag vind ik ongekend!’
Werken met kinderen. Het is divers, uitdagend en vooral fascinerend. De ene keer heb je een peuter voor je neus, dan weer heb je te maken met een puber van zestien jaar. De manier van omgaan is bij allebei anders, maar één aspect blijft hetzelfde: het zijn kinderen. En hoe ziek ze ook zijn, jonge mensen blijven zoeken naar de positieve kant…
Bekijk dit berichtIn sneltreinvaart was Suzanne de verpleegkundigste
‘Waarom ik de verpleegkundigste ben? Ik heb, net als mijn collega’s, veel kennis van de zorg binnen het Prinses Máxima Centrum. Daarnaast weet ik veel over de kinderoncologie en voer ik mijn werk op hoog niveau uit. Het kind staat bij ons centraal en wij denken daaromheen mee voor een nog beter resultaat!’ …
Bekijk dit berichtKlaar voor het Prinses Máxima Centrum!
Tijdens de verpleegkunde opleiding wist Paulien Rijpstra één ding al zeker; zij wilde kinderoncologieverpleegkundige worden. Net als één van haar docenten. Na haar volledige opleiding, inclusief de verplichte kinderaantekeningen, was Paulien dan ook klaar voor het Prinses Máxima Centrum. En dat bevalt haar nóg beter dan ze ooit had durven dromen…
Bekijk dit bericht